Umowa o pracę i B2B – co różni te sposoby zatrudnienia?

B2B to skrót od angielskiego sformułowania Business to Business. Określa on rodzaj umowy cywilnoprawnej, która zostaje zawarta pomiędzy dwoma firmami. Stronami takiego kontraktu nie są więc podmioty takie jak pracodawca i pracownik. W umowie B2B można znaleźć sformułowania usługobiorca oraz usługodawca.

Podkreślenie rozbieżności pomiędzy osobą pracownika i usługodawcy jest ważne, ponieważ te dwa podmioty sporo różni. Ten drugi musi przede wszystkim posiadać własną działalność gospodarczą, w ramach której będzie świadczył usługi określone w umowie. Taka forma wykonywania pracy sprawia, że w przypadku kontraktu B2B rozliczenie następuje za pomocą faktury wystawionej na firmę.

Posiadanie zarejestrowanej firmy i prowadzenie rozliczenia fakturowego to podstawowe, ale wcale nie jedyne różnice pomiędzy osobami zatrudnionymi o UoP oraz w formie Business to Business. Co jeszcze dzieli te typy współpracy? Jeśli ktoś zastanawia się, co będzie dla niego lepszym wyborem – umowa o pracę czy B2B – to poniżej znajdzie kilka informacji, o których warto wiedzieć przed podjęciem decyzji o formie zatrudnienia.

Jedną z podstawowych różnic pomiędzy umową o pracę i kontraktem B2B jest sposób rozliczenia ZUS oraz regulowania podatków. W przypadku tradycyjnego zatrudnienia odprowadzaniem wszelkich składek zajmuje się pracodawca. Natomiast w modelu B2B opłacanie ZUS-u i podatków leży po stronie usługodawcy. Przymus samodzielnego regulowania składek sprawia, że właściciele firm muszą znać przepisy podatkowe lub korzystać z usług księgowych.

Kolejna znacząca różnica pomiędzy UoP i B2B to forma opodatkowania. W przypadku tego pierwszego modelu zatrudnienia podatki naliczane są tylko na zasadach ogólnych (wynoszą więc 12% lub 32%). Natomiast usługodawcy zyskują opcję wyboru jednej z trzech form opodatkowania. Zamiast zasad ogólnych mogą zdecydować się na podatek liniowy lub ryczałt.

Choroba to okoliczność, w której prawa pracownika i usługodawcy również się różnią. W przypadku tego pierwszego tzw. chorobowe wypłaca pracodawca. Stanowi ono średnie wynagrodzenie z 12 miesięcy poprzedzających zwolnienie lekarskie. Natomiast przy umowie B2B o wypłatę zasiłku należy zwrócić się do ZUS-u. Jego wysokość obliczana jest na bazie średniej podstawy wymiaru składek z 12 miesięcy przed zwolnieniem.

W przypadku UoP miejsce oraz czas wykonywania obowiązków są szczegółowo określone. Natomiast osoba zatrudniona na podstawie umowy B2B może świadczyć usługi w dowolnej lokalizacji, a także w dogodnym dla siebie momencie.

W kontekście czasu pracy warto jeszcze zwrócić uwagę na kwestie związane z dostępem do urlopu. Klasyczny pracownik ma ustawowe prawo do skorzystania z 20 lub 26 dni wolnego. Natomiast kontrakt B2B nie uwzględnia urlopu wypoczynkowego. Mimo to strony umowy mogą umówić się na płatne przerwy w świadczeniu usług.

Artykuł sponsorowany