Można żądać usunięcia danych z archiwum prasowego na stronie internetowej

Sprawa rozpoczęła się od żądania usunięcia danych osobowych z archiwalnego materiału prasowego. Wydawca odmówił spełnienia tego żądania, w związku z czym osoba, której dane osobowe znalazły się w artykule, złożyła skargę do Prezesa UODO. Ten odmówił jednak jej uwzględnienia. Organ nadzorczy wskazał, że prawo do bycia zapomnianym zostało wyłączone względem działalności prasowej.

Na postanowienie Prezesa UODO złożono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Ten zaś uchylił rozstrzygnięcie organu nadzorczego. WSA zaznaczył, że prawo do bycia zapomnianym jest wyłączone względem działalności prasowej jedynie wówczas, gdy jest to "niezbędne" do korzystania z prawa do wolności wypowiedzi i informacji. Żądanie usunięcia danych powinno być natomiast spełnione, gdy dane osobowe w artykule prasowym są już zbędne do celu, w jakim zostały zebrane. W ocenie sądu Prezes UODO nie dokonał oceny wspomnianej niezbędności. Na rozstrzygnięcie WSA skargę złożył z kolei wydawca.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, popierając stanowisko WSA. NSA podkreślił, że „dziennikarz przy gromadzeniu i wykorzystywaniu danych osobowych powinien być zwolniony z niektórych wymogów dotyczących ochrony danych, gdyż konieczność spełniania wymogów mogłaby istotnie ograniczać swobodę wykonywania zawodu i realizacji misji z tym związanej, a przez to wolność prasy.”

Sąd zaakcentował fakt, że sporny artykuł znajdował się już w archiwach prasowych wydawcy. Wobec tego konieczne było ustalenie, czy udostępnianie publikacji przechowywanej w zasobach archiwalnych na stronie WWW mieści się w zakresie redagowania, przygotowywania, tworzenia lub publikowania materiałów prasowych – czyli czy stanowi działalność prasową.

Podmiot danych może skutecznie żądać, by jego dane osobowe zostały usunięte, jeżeli nie są już niezbędne do celów, w których były zbierane lub w inny sposób przetwarzane. Jest to jedna z przesłanek prawa do bycia zapomnianym.

Z tego płynie wniosek, że wydawca winien ograniczyć czas przetwarzania danych osobowych w materiałach prasowych dostępnych w sieci. Taki materiał od pewnego momentu nie spełnia bowiem celu działalności prasowej, a mianowicie nie urzeczywistnia „prawa obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia publicznego oraz kontroli i krytyki społecznej”. Innymi słowy archiwalny artykuł dostępny na stronie WWW nie informuje już na bieżąco o wydarzenia ani nie prezentuje ocen takiego wydarzenia przez konkretne osoby.

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 lutego 2023 r. (III OSK 6781/21)