Upublicznienie wizerunku pracowników z nagrania wideo – czy potrzebna jest ich zgoda

Daną osobową w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych może być każda informacja, która jednoznacznie pozwala zidentyfikować konkretną osobę fizyczną. Daną osobową będzie także wizerunek osoby fizycznej. W przypadku pracownika pracodawca może żądać podania tylko tych danych osobowych (bez konieczności pozyskiwania jego zgody), które są określone w art. 22¹ Kodeksu pracy oraz w przepisach odrębnych. Pozyskane dane osobowe pracodawca przetwarza wówczas na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych (uodo), zgodnie z którym przetwarzanie danych jest dopuszczane, gdy jest to niezbędne do zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa.

Wśród danych osobowych, do przetwarzania których upoważniony jest pracodawca bez konieczności uzyskiwania zgody pracownika, nie ma wizerunku pracownika. W mojej ocenie nie można uznać, że rozpowszechnianie wizerunku pracownika w związku z upublicznieniem filmu z jubileuszu firmy jest niezbędne do wypełnienia prawnie usprawiedliwionego celu realizowanego przez pracodawcę.

Wizerunek osoby fizycznej chroniony jest także na podstawie innych niż uodo przepisów prawa. W szczególności przez przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 81 prawa autorskiego rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku jedynie osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych oraz osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

W przypadku imprezy jubileuszowej firmy  wizerunki poszczególnych pracowników raczej nie będą stanowiły tła czy tylko części krajobrazu. Ponadto wykorzystanie wizerunku pracownika w związku z upublicznieniem filmu z jubileuszu firmy nie ma związku z samym z wykonywaniem funkcji zawodowej pomijając fakt, że nie będzie można uznać, że pracownik jest osobą powszechnie znaną.

Wizerunek osoby fizycznej chroni także Kodeks cywilny, uznając go za dobro osobiste. Jeżeli czyjeś dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, pokrzywdzony może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie naruszenia może on także żądać, żeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności żeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Pokrzywdzony może również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jeżeli zaś wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, dodatkowo może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

Pracodawca, aby móc legalnie pozyskać, a następnie rozpowszechniać wizerunek pracownika w celu np. upublicznienia filmu z jubileuszu firmy, powinien pozyskać na to zgodę pracownika. Konieczne jest pobranie od danego pracownika osobnej zgody, nie tylko na przetwarzanie jego danych osobowych w związku z upublicznieniem filmu, ale także na rozpowszechnianie jego wizerunku na zakreślonych polach eksploatacji (np. Internet, emisja filmu).

Identyczne reguły postępowania powinny dotyczyć także gości uczestniczących w imprezie firmowej. Pracodawca organizujący imprezę firmową nie dysponuje bowiem podstawą prawną do przetwarzania danych osobowych tych osób. Przyjąć też należy, że wizerunki poszczególnych gości raczej nie będą stanowiły tła, czy części krajobrazu. Ponadto, że rozpowszechnianie wizerunków gości uczestniczących w imprezie firmowej nie będzie miało związku z pełnieniem przez te osoby funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, czy zawodowych i nie będzie dotyczyć osób powszechnie znanych.