Elektroniczna dokumentacja medyczna nie zawsze obowiązkowa

EDM – czyli Elektroniczną Dokumentację Medyczną – stanowią:

1. informacja o rozpoznaniu choroby, problemu zdrowotnego lub urazu, wynikach przeprowadzonych badań, przyczynie odmowy przyjęcia do szpitala, udzielonych świadczeniach zdrowotnych oraz ewentualnych zaleceniach – w przypadku odmowy przyjęcia pacjenta do szpitala, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 30 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta;

2. informacja dla lekarza kierującego świadczeniobiorcę do poradni specjalistycznej lub leczenia szpitalnego o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, środkach spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobach medycznych, w tym okresie ich stosowania i sposobie dawkowania oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 137 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

3. karta informacyjna z leczenia szpitalnego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 30 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta;

4. wyniki badań laboratoryjnych wraz z opisem (od 25 kwietnia 2021 r.);

5. opis badań diagnostycznych, innych niż wskazane w pkt 4.

Warto zwrócić uwagę § 1 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania. Zgodnie z tym przepisem dokumentacja może być prowadzona w postaci papierowej, jeżeli:

• przepis rozporządzenia tak stanowi lub

• warunki organizacyjno-techniczne uniemożliwiają prowadzenie dokumentacji w postaci elektronicznej.

Oczywiście nie oznacza to całkowitego zwolnienia z obowiązku dbania o bezpieczeństwo danych osobowych znajdujących się w dokumentacji. Odpadają jednak szczególne rozwiązania dotyczące EDM.